Theo Kars

Memoires van een slecht mens

Deel III

VOORWOORD

(april 2015) Ik ben nu 75 en sta op het punt aan het derde deel van mijn memoires te beginnen. De omvang van dit laatste deel hangt af van het aantal jaren dat nog voor mij ligt. Uitgaande van mijn lichamelijke conditie vermoed ik dat ik nog zeker twintig jaar te leven heb. Toch ben ik nu ook bezig de maatregelen te treffen die mij in staat stellen op elk door mij gewenst ogenblik mijn leven te beëindigen, zodat ik gewapend ben tegen mogelijke boze grillen van het lot. Er kunnen zich immers situaties voor­doen waarin de balans van enerzijds de on­aan­genaam­heden in mijn leven plotseling door­slaat naar de verkeerde kant, en mijn bestaan miserabel wordt. Dit kan door een beroerte komen, door het verlies van de vrouw met wie ik 33 jaar mijn leven deel, of door het wegvallen van mijn inkomen. Afhankelijk­heid van an­deren, eenzaamheid en armoede zijn elk op zichzelf al voldoen­de reden voor mij op deze leeftijd een eind aan mijn bestaan te maken.
   Wie denkt dat ik bovenstaand in een sombere stemming op pa­pier zet, vergist zich. in 1979 schreef ik in Beschermengelen 'De zwaarste tegen­slagen (in het leven) ga ik te lijf door mij voor te houden: Je kunt altijd nog zelfmoord plegen. Die gedachte lucht mij op en vergroot mijn levenslust.' Zo denk ik nog steeds. Wan­neer ik ooit zelfmoord pleeg, dan doe ik dit uit levenslust, anders gezegd: omdat ik niet meer naar behoren kan genieten.